Republikeins falen

Ik neem mezelf serieus als republikein. Zie daar de reden waarom ik op 30 april naar Amsterdam ben gegaan om te demonstreren. Burgemeester Van der Laan had enkele plekjes aangewezen waar de republikeinen zowaar hun ongenoegen mochten uiten. Ga vooral niet ergens anders demonstreren, laat staan op de Dam, de nucleus van de oranje-verering, was het advies van de burgervader. Een, volgens eigen zeggen republikeinse burgemeester die zijn mede-republikeinen die alsnog van plan waren om buiten zijn lijntjes hun mening te geven, neerzette als zogenaamde ‘eenzame gekken’. Het Waterlooplein was door de drie republikeinse organisaties aangewezen als een van deze plekken waar dan maar hun demonstratie moest plaatsvinden.

Laat ik daar dan maar in ieder geval heen gaan, was mijn gedachte. Op Facebook was er een evenement voor aangemaakt. Hier hadden meer dan 1100 mensen aangegeven dat ze zullen komen. Natuurlijk weet ik dat zulke cijfers maar een indicatie zijn en dat er eigenlijk altijd een stuk minder mensen komen. Desalniettemin was het nieuws over de demonstratie ook in de mainstreammedia terecht gekomen en schat ik in dat veel republikeinen helemaal niet op Facebook zitten (ja die zijn er gelukkig nog genoeg). Dus was een beetje opportunisme over de opkomst geen luxe. Oh wat had ik het fout…

Vijftig mensen waren er totaal denk ik, aangevuld met een hoog percentage journalisten en fotografen. Ja er waren standjes van het Nieuw Republikeins Genootschap, Hetis2013 en het mij nog niet eerder bekende Pro Republica, en nog een mobiel informatiebord over de link tussen pappa Zorreguieta en Videla. Op het podium werd muziek gemaakt en werden er wat losse toespraken gehouden. Achterin was er nog een aparte plek om op wat modernere muziek te dansen. Leuk georganiseerd, maar wel met in het achterhoofd dat het druk ging worden. Nee dus. Het was een aanfluiting! Niet voor de organisatie, maar voor de laffe thuisgebleven (of op een willekeurige vrijmarkt gebleven) zelfbenoemde republikeinen. Het resultaat was dat overal in de media het Waterlooplein te boek staat als het Waterloo van het Nederlands republikeinse gedachtegoed. Alleen Joanna (Hetis2013) en Hans Maessen (Nieuw Republikeins Genootschap) waren zo moedig om naar de Dam te gaan met als resultaat dat ze op schandelijke wijze werden opgepakt. Als ze dit niet hadden gedaan waren de republikeinen al helemaal het lachertje geworden van 30 april 2013.

Of is demonstreren dan definitief iets van het verleden? Dat zal geen probleem zijn wanneer er iets gelijkaardigs of beters voor in de plaats was gekomen, maar niets van dat alles. Het is blijkbaar vervangen door het like-klik-activisme. Nou gefeliciteerd beste medemens. Vanuit je luie stoel dingen liken, delen en petities ondertekenen. Ook al heeft dat laatste, mits professioneel opgezet nog het meeste zin. Ja en ik doe er aan mee. Maar mensen, jullie moeten er wel een vervolg aan geven, anders heeft al dat gelike maar één functie: je ego orgastisch verwennen met een wat-ben-ik-goed-voor-deze-fucking-wereld-gevoel!

Door al die teleurstellingen in mijn falende republikeinse medemens zal je toch bijna vergeten waar het allemaal om gaat. En dat is de waanzin van een monarchie. Ik ga nu echter niet een betoog houden over het waarom. Ik ben even klaar met de hele discussie en de laatste tijd heb ik via Twitter genoeg links rondgestrooid met argumenten tegen de monarchie. Ooit, als de nieuwigheid van de nieuwe koning er af is, zal ik een mooi betoog houden.

Om nog even terug te komen op 30 april. Na twee à drie uur mijn beste republikeinse beentje voor gezet te hebben, leek het me een (achteraf waanzinnig slecht) goed idee om via de stad naar de Jordaan te lopen. Een hel was het! Al die oranjehysterie op de Dam overtuigde me alleen maar meer van mijn gelijk. Verder lopend werd het er niet beter op. Wat is dat toch met mensen dat ze zo graag als blinde vissen een fuik in willen worden gedreven. Ik was blij met de uitvinding van de deodorant, waardoor deze tocht door de oranjehel nog een beetje draagbaar was. Wat was ik blij dat ik weer thuis was en wat had ik spijt van deze verloren dag.

De republikeinen in Nederland dienen veel beter georganiseerd te worden. Ik roep de drie organisaties op om te fuseren. Maar dat is maar een begin. Gelukkig is de urgentie er even af, zodat het republikeinse tegengeluid rustig beter en krachtiger georganiseerd kan worden. Daar is echter meer voor nodig dan een luie achterban!

Tot slot nog een bericht aan Van der Laan. Die eenzame gekken van u, die zaten gewoon eenzaam achter hun computer samenzweringstheorieën te ventileren. Die komen echt niet uit hun, met aluminium beklede grot vandaan. De volgende keer dus beter op uw woorden, alsmede uw daden passen.

Foto rechtsboven: In 1980 ging het er misschien hard aan toe, maar men ging nog wel ergens voor.