Stalinisten, maoïsten, marxist-leninisten, autoritair links, autoritair communistisch, vanaf hier tankies^* genoemd, het is vergif. Vergif voor onze linkse beweging. De adoratie voor autoritaire regimes in heden en verleden, het ontkennen of bagatelliseren van genocides en natuurlijk de geschiedsvervalsing om zo hun pseudocommunisme te kunnen goedpraten. Het is een gotspe! Wordt het niet eens tijd om onze tolerantie ten opzichte van deze groep te stoppen?

Voor mensen die tegen oppressie zijn, voor mensenrechten en voor gelijkwaardigheid, waar ook ter wereld, is dat natuurlijk een ja! Wie wil er nu samenwerken, samenlopen en samenzijn met deze autoritaire elementen? Ik zie echter veel anti-autoritaire socialisten en communisten, (radicaal) intersectionelen en zelfs anarchisten, dit toch doen. Is dit gebrek aan kennis, prefereren ze gezelligheid boven principes, is het sluw social engineering van tankies? Het precieze antwoord heb ik niet, maar ik zie wel dat het de linkse beweging ongeloofwaardig maakt. Want als je wel terecht kritiek hebt op mensen die met nazi’s meelopen in een coronademonstratie, dan wordt het hoog tijd dat we zelf ook eens schoon schip gaan maken. Tankies zijn namelijk niet onze kameraden!

6 mei jongstleden, twintig jaar na de moord op Pim Fortuyn, stuurde de voorzitter van de Tweede Kamer, Vera Bergkamp een tweet de wereld in die veel mensen terecht in het verkeerde keelgat schoot. Hieronder mijn reactie (als draadje) op social media, maar dan netjes als blogpost.

Een grove schande van deze Kamervoorzitter! Ja, Fortuyn had nooit vermoord moeten worden! Maar hij was wel een extreemrechtse demagoog, die met het onder andere willen afschaffen van Artikel 1 van de Nederlandse Grondwet op het randje van het fascisme zat en de wegbereider was van volbloed fascisten, zoals Wilders, Baudet en hun handlangers.

De moord op Fortuyn heeft links ook flink beschadigd, ondanks dat de daad van Van der Graaf die (op eigen houtje) een doodstraf uitvoerde niet links valt te noemen. Want geen enkele Nederlandse linkse partij is voor de doodstraf, daarvoor moet je bij extreemrechts zijn. En nee, autoritaire zichzelf links noemende regimes en ideologieën noem ik als intersectioneel anarchist niet links!

Ik had mezelf eerst voorgenomen om een uitgebreide analyse van de Tweede Kamerverkiezingen te schrijven. Hier ben ik op terug gekomen. Jullie moeten het met deze relatief korte analyse doen. Ik wil even helemaal klaar zijn met de verkiezingen. Vooral de voorgekookte formats van de traditionele media en het negeren van BIJ1 door andere partijen, hebben mij niet goed gedaan. Het is tijd om vooruit te kijken, maar wel dus na deze analyse.

Een zetel voor BIJ1

Uiteraard ben ik heel blij met die ene zetel voor Sylvana Simons, maar ik had wel gehoopt op twee of drie zetels. Maar wees niet getreurd! Nieuwe linkse partijen groeien altijd geleidelijk aan. Omdat het partijen zijn met een visie, en niet de onderbuik bedienen en met de waan van de dag meegaan. De Partij voor de Dieren bijvoorbeeld heeft er ook twee verkiezingen over gedaan om de Kamer binnen de komen en zijn drie verkiezingen op twee zetels blijven steken. De SP hebben er maar liefst zes (!) verkiezingen over gedaan om hun eerste twee zetels te bemachtigen. Reken dus op meer BIJ1! Te beginnen over een jaar tijdens de gemeenteraadsverkiezingen. In Amsterdam verwacht ik in ieder geval drie zetels, in Rotterdam twee en in Utrecht moet (met een paar extra stemmen er bij) ook een zetel mogelijk zijn. Dit gaat er voor zorgen dat BIJ1 zich steeds beter kan gaan profileren.

Het zal niemand verbazen dat ik op BIJ1 heb gestemd. Om precies te zijn, op de nummer drie. Dit heeft twee redenen. Dat ik op de hoogste vrouw stem, die niet de lijsttrekker is. De belangrijkste reden is echter dat ik de pas eenentwintigjarige Rebekka Timmer ontzettend waardeer voor haar dossierkennis, haar debatkwaliteiten en haar overall talent. Misschien komt ze niet de Kamer in, maar eenentwintig! Daar zijn we gelukkig (hopelijk) nog lang niet van af!

Terug naar BIJ1 an sich. Waarom heb ik eigenlijk op die club gestemd of nog erger, waarom ben ik lid?! 😱 Samengevat, omdat het de enige linksprogressieve partij is die op geen enkel (voor mij belangrijk) punt concessies doet.  Die geen valse tegenstellingen schept, die niet voor electoraal gewin bepaalde punten (lees mensen) naar de achtergrond manoeuvreert, en op een intersectionele manier laat zien dat de verschillende vormen van onderdrukking niet op zichzelf staan.

Ik had weer eens een geval van plaatsvervangende schaamte. Na het managementpraatje maandagavond van Rutte, waren linkse politici en ander links volk er als de kippen bij om hun lof voor Rutte uit te spreken. Geen greintje kritiek was er meer te bekennen. Asscher: “het is me uit het hart gegrepen”, Klaver: “eerlijk en indringend” en Lilian Marijnissen: “indrukwekkende en indringende toespraak”. Alleen twee extreemrechtse partijen, die ik niet verder bij naam noem, hadden kritiek op de vorm en inhoud van het praatje. Zo jaag je wel (terecht) kritische linkse mensen in de armen van extreemrechts.

Dat we met z’n allen onderling solidair moeten zijn is meer dan logisch. Het werkwoord solidariteit heeft in tijden van neoliberaal beleid flinke klappen gehad. Het is wat dat betreft een opsteker dat mensen het nu weer herontdekken. Hervertalingen van Kropotkins ‘Wederzijdse Hulp’ en ‘De verovering van het brood’ zouden nu niet eens een slecht idee zijn. Het waren echter Rutte en zijn bondgenoten die deze solidariteit de nek hebben omgedraaid. De politiek van mensen tegen elkaar uitspelen is nu eenmaal een belangrijke pijler van het kapitalisme, vooral in de neoliberale variant. Dat dus nu juist Rutte wordt omarmd door mensen die hij al die jaren heeft laten stikken is een gotspe. Trap er niet in mensen! Rutte is niet onze vriend.