Onderstaande is gebaseerd op een draadje op Mastodon van dinsdagavond 6 februari. Kort nadat Omtzigt zich terugtrok uit "deze formatieronde". Ik heb deze samengevoegd en uitgebreid. Het is een momentopname, dus misschien is het morgen weer volledig achterhaald. 🤷🏻

Er zijn meerdere scenario's mogelijk (nadat Plasterk zijn opdracht aan de koning heeft teruggegeven).

1. Nieuwe verkiezingen:
   
   Dit gaat Wilders het hardst schreeuwen i.v.m. de huidige peilingen. Echter staan de VVD en de NSC op zwaar verlies in die peilingen, dus moeten ze wel heel erg een hekel aan zichzelf hebben om die gok te wagen. Samen met GroenLinksPvdA, D66 en een paar andere partijen bestaat er dan geen meerderheid voor nieuwe verkiezingen. Als de VVD wel wil (en de SGP ook) dan komt Wilders nog steeds één zetel te kort. Gaat dus niet zo snel gebeuren. Wanneer wel, dan wijs ik door naar scenario 5; Rampscenario II.
   
   
   
2. Middenkabinet:
   
   Dan ligt de bal bij de nummer twee van de verkiezingen, GroenLinksPvdA. Die kan een solide coalitie smeden met de nummers 3, 4 en 5 (VVD, NSC en D66). Dat zijn 78 zetels. In de Eerste Kamer hebben deze partijen momenteel 29 zetels (meerderheid is 38), echter is dit beter dan de huidige coalitie met 24 zetels. Tel daar gedoogzetels van bijvoorbeeld CDA, CU, SP, PvdD en Volt bij op, dan kom je ruim boven die 38. Moet te doen zijn.
   
   Natuurlijk kan hierbij de VVD de spelbreker zijn. Het voorstel van een neutrale premier kan uitkomst bieden of zelfs een VVD-premier die goed ligt. Bijvoorbeeld Johan Remkes. Ik zeg maar wat. Denk nu ook niet; 'oh wat fantastisch allemaal!'. Ik ben geen fan van GroenLinksPvdA, laat staan van Timmermans. It's the lesser of multiple evils.
   
   
   

Stalinisten, maoïsten, marxist-leninisten, autoritair links, autoritair communistisch, vanaf hier tankies^* genoemd, het is vergif. Vergif voor onze linkse beweging. De adoratie voor autoritaire regimes in heden en verleden, het ontkennen of bagatelliseren van genocides en natuurlijk de geschiedsvervalsing om zo hun pseudocommunisme te kunnen goedpraten. Het is een gotspe! Wordt het niet eens tijd om onze tolerantie ten opzichte van deze groep te stoppen?

Voor mensen die tegen oppressie zijn, voor mensenrechten en voor gelijkwaardigheid, waar ook ter wereld, is dat natuurlijk een ja! Wie wil er nu samenwerken, samenlopen en samenzijn met deze autoritaire elementen? Ik zie echter veel anti-autoritaire socialisten en communisten, (radicaal) intersectionelen en zelfs anarchisten, dit toch doen. Is dit gebrek aan kennis, prefereren ze gezelligheid boven principes, is het sluw social engineering van tankies? Het precieze antwoord heb ik niet, maar ik zie wel dat het de linkse beweging ongeloofwaardig maakt. Want als je wel terecht kritiek hebt op mensen die met nazi’s meelopen in een coronademonstratie, dan wordt het hoog tijd dat we zelf ook eens schoon schip gaan maken. Tankies zijn namelijk niet onze kameraden!

6 mei jongstleden, twintig jaar na de moord op Pim Fortuyn, stuurde de voorzitter van de Tweede Kamer, Vera Bergkamp een tweet de wereld in die veel mensen terecht in het verkeerde keelgat schoot. Hieronder mijn reactie (als draadje) op social media, maar dan netjes als blogpost.

Een grove schande van deze Kamervoorzitter! Ja, Fortuyn had nooit vermoord moeten worden! Maar hij was wel een extreemrechtse demagoog, die met het onder andere willen afschaffen van Artikel 1 van de Nederlandse Grondwet op het randje van het fascisme zat en de wegbereider was van volbloed fascisten, zoals Wilders, Baudet en hun handlangers.

De moord op Fortuyn heeft links ook flink beschadigd, ondanks dat de daad van Van der Graaf die (op eigen houtje) een doodstraf uitvoerde niet links valt te noemen. Want geen enkele Nederlandse linkse partij is voor de doodstraf, daarvoor moet je bij extreemrechts zijn. En nee, autoritaire zichzelf links noemende regimes en ideologieën noem ik als intersectioneel anarchist niet links!

Ik had mezelf eerst voorgenomen om een uitgebreide analyse van de Tweede Kamerverkiezingen te schrijven. Hier ben ik op terug gekomen. Jullie moeten het met deze relatief korte analyse doen. Ik wil even helemaal klaar zijn met de verkiezingen. Vooral de voorgekookte formats van de traditionele media en het negeren van BIJ1 door andere partijen, hebben mij niet goed gedaan. Het is tijd om vooruit te kijken, maar wel dus na deze analyse.

Een zetel voor BIJ1

Uiteraard ben ik heel blij met die ene zetel voor Sylvana Simons, maar ik had wel gehoopt op twee of drie zetels. Maar wees niet getreurd! Nieuwe linkse partijen groeien altijd geleidelijk aan. Omdat het partijen zijn met een visie, en niet de onderbuik bedienen en met de waan van de dag meegaan. De Partij voor de Dieren bijvoorbeeld heeft er ook twee verkiezingen over gedaan om de Kamer binnen de komen en zijn drie verkiezingen op twee zetels blijven steken. De SP hebben er maar liefst zes (!) verkiezingen over gedaan om hun eerste twee zetels te bemachtigen. Reken dus op meer BIJ1! Te beginnen over een jaar tijdens de gemeenteraadsverkiezingen. In Amsterdam verwacht ik in ieder geval drie zetels, in Rotterdam twee en in Utrecht moet (met een paar extra stemmen er bij) ook een zetel mogelijk zijn. Dit gaat er voor zorgen dat BIJ1 zich steeds beter kan gaan profileren.

Het zal niemand verbazen dat ik op BIJ1 heb gestemd. Om precies te zijn, op de nummer drie. Dit heeft twee redenen. Dat ik op de hoogste vrouw stem, die niet de lijsttrekker is. De belangrijkste reden is echter dat ik de pas eenentwintigjarige Rebekka Timmer ontzettend waardeer voor haar dossierkennis, haar debatkwaliteiten en haar overall talent. Misschien komt ze niet de Kamer in, maar eenentwintig! Daar zijn we gelukkig (hopelijk) nog lang niet van af!

Terug naar BIJ1 an sich. Waarom heb ik eigenlijk op die club gestemd of nog erger, waarom ben ik lid?! 😱 Samengevat, omdat het de enige linksprogressieve partij is die op geen enkel (voor mij belangrijk) punt concessies doet.  Die geen valse tegenstellingen schept, die niet voor electoraal gewin bepaalde punten (lees mensen) naar de achtergrond manoeuvreert, en op een intersectionele manier laat zien dat de verschillende vormen van onderdrukking niet op zichzelf staan.

Dat BIJ1 constant verkeerd wordt geframed is geen nieuw verschijnsel. Dit gebeurt echter vooral op rechts. Op links gaan echter ook enkele frames over BIJ1 rond, die eenvoudig ontkracht kunnen worden. De eerste frame had ik al in een draadje op social media ontkracht, dus laat ik daar mee aftrappen.

Is de kans dat mijn stem op BIJ1 verloren gaat niet groot?

Als eerste over het frame dat een stem op BIJ1 een weggegooide stem is als ze niet in de Kamer komen (waar we niet van uit gaan). Want dan gaat je stem naar een andere partij. Dit kan echter ook als je op een gevestigde partij stemt.

Stel je voor dat je voor één zetel 75.000 stemmen nodig hebt (kiesdeler), dan betekent dat ook dat je voor twee zetels 150.000 nodig hebt (restzetels aside). Heeft die partij echter 200.000 stemmen, dan betekent dat er 50.000 zijn weggegooid.

Ik had weer eens een geval van plaatsvervangende schaamte. Na het managementpraatje maandagavond van Rutte, waren linkse politici en ander links volk er als de kippen bij om hun lof voor Rutte uit te spreken. Geen greintje kritiek was er meer te bekennen. Asscher: “het is me uit het hart gegrepen”, Klaver: “eerlijk en indringend” en Lilian Marijnissen: “indrukwekkende en indringende toespraak”. Alleen twee extreemrechtse partijen, die ik niet verder bij naam noem, hadden kritiek op de vorm en inhoud van het praatje. Zo jaag je wel (terecht) kritische linkse mensen in de armen van extreemrechts.

Dat we met z’n allen onderling solidair moeten zijn is meer dan logisch. Het werkwoord solidariteit heeft in tijden van neoliberaal beleid flinke klappen gehad. Het is wat dat betreft een opsteker dat mensen het nu weer herontdekken. Hervertalingen van Kropotkins ‘Wederzijdse Hulp’ en ‘De verovering van het brood’ zouden nu niet eens een slecht idee zijn. Het waren echter Rutte en zijn bondgenoten die deze solidariteit de nek hebben omgedraaid. De politiek van mensen tegen elkaar uitspelen is nu eenmaal een belangrijke pijler van het kapitalisme, vooral in de neoliberale variant. Dat dus nu juist Rutte wordt omarmd door mensen die hij al die jaren heeft laten stikken is een gotspe. Trap er niet in mensen! Rutte is niet onze vriend.

Daar ligt hij dan, op mijn deurmat, mijn stembiljet. Mijn hele volwassen leven heb ik gestemd, maar op 6 april gaat het toch echt gebeuren. Voor het eerst ga ik niet stemmen, ook niet blanco. Ik heb het natuurlijk over het Oekraïne-referendum.

Laat ik beginnen om te zeggen dat dit referendum een succesvolle PR-campagne is van Jan Roos zijn rabiaatrechtse haatblogje GeenStijl en zijn fantasierijke kompaan Thierry Baudet. Chapeau! Dat gezegd hebbende wil ik natuurlijk niks te maken hebben met deze voor mij veel te rechtse populisten. Ook is dit referendum een leeg vat. Het gaat helemaal niet over Oekraïne, of over de ontevredenheid met een neoliberaal, technocratisch en  ondemocratische EU. Het referendum is juist een vehikel voor verwerpelijke nationalistische en hieraan gerelateerde xenofobische onderbuikgevoelens.

Wat de uitslag ook wordt, het gaat niets veranderen aan de relatie tussen de Europese Unie en Oekraïne. Het verdrag is toch al voor een groot deel in werking getreden en een nee uit Nederland, mits het kabinet de uitslag van dit raadgevend referendum respecteert, gaat hier niets aan veranderen. De initiatiefnemers hebben zelfs toegegeven dat zij liever een Nexit-referendum hadden gehad, een referendum over het vertrek van Nederland uit de Europese Unie. Het referendum is dus niets meer dan een symbool en mag wat mij betreft meteen weer de prullenbak in. Dit valt allemaal te verwachten van Roos en Baudet. Het is het aard van het beestje.