Stalinisten, maoïsten, marxist-leninisten, autoritair links, autoritair communistisch, vanaf hier tankies^* genoemd, het is vergif. Vergif voor onze linkse beweging. De adoratie voor autoritaire regimes in heden en verleden, het ontkennen of bagatelliseren van genocides en natuurlijk de geschiedsvervalsing om zo hun pseudocommunisme te kunnen goedpraten. Het is een gotspe! Wordt het niet eens tijd om onze tolerantie ten opzichte van deze groep te stoppen?

Voor mensen die tegen oppressie zijn, voor mensenrechten en voor gelijkwaardigheid, waar ook ter wereld, is dat natuurlijk een ja! Wie wil er nu samenwerken, samenlopen en samenzijn met deze autoritaire elementen? Ik zie echter veel anti-autoritaire socialisten en communisten, (radicaal) intersectionelen en zelfs anarchisten, dit toch doen. Is dit gebrek aan kennis, prefereren ze gezelligheid boven principes, is het sluw social engineering van tankies? Het precieze antwoord heb ik niet, maar ik zie wel dat het de linkse beweging ongeloofwaardig maakt. Want als je wel terecht kritiek hebt op mensen die met nazi’s meelopen in een coronademonstratie, dan wordt het hoog tijd dat we zelf ook eens schoon schip gaan maken. Tankies zijn namelijk niet onze kameraden!

Donderdagavond 17 augustus vond in Amsterdam een geslaagde solidariteitsdemonstratie plaats i.v.m. de fascistische moord op Heather Heyer. Op de weblog van kameraad Peter Storm valt een verslag te lezen (ik ben die kameraad die over het knalvuurwerk klaagde), op de site van AFA vind je een fotoverslag en er volgen vast meer verslagen. In dit stuk ga ik echter kort uitweiden over een noodlottige samenloop van omstandigheden; dat de antifascistische demonstratie van donderdagavond op hetzelfde moment plaatsvond dan die afschuwelijke aanslag in Barcelona.

Op social media waren er berichten te lezen van mensen die het schandalig vonden dat de demonstratie in Amsterdam op hetzelfde moment plaats vond dan de aanslag in Barcelona. Dit kwam van rechterzijde, maar ook van gematigde zijde. Nu heb ik niet de pretentie om de spreekbuis van de demonstranten te zijn en reageer ik vrijwel nooit op geroeptoeter op social media, maar voor deze keer maak ik een uitzondering.

Er zijn drie redenen dat deze antifascistische demonstratie op dat moment gerechtvaardigd was: