Het zal niemand verbazen dat ik op BIJ1 heb gestemd. Om precies te zijn, op de nummer drie. Dit heeft twee redenen. Dat ik op de hoogste vrouw stem, die niet de lijsttrekker is. De belangrijkste reden is echter dat ik de pas eenentwintigjarige Rebekka Timmer ontzettend waardeer voor haar dossierkennis, haar debatkwaliteiten en haar overall talent. Misschien komt ze niet de Kamer in, maar eenentwintig! Daar zijn we gelukkig (hopelijk) nog lang niet van af!
Terug naar BIJ1 an sich. Waarom heb ik eigenlijk op die club gestemd of nog erger, waarom ben ik lid?! 😱 Samengevat, omdat het de enige linksprogressieve partij is die op geen enkel (voor mij belangrijk) punt concessies doet. Die geen valse tegenstellingen schept, die niet voor electoraal gewin bepaalde punten (lees mensen) naar de achtergrond manoeuvreert, en op een intersectionele manier laat zien dat de verschillende vormen van onderdrukking niet op zichzelf staan.
Kom ik vorige week bij de fysio. Vraagt ze wat ik op Koningsdag ga doen. Ik antwoord dat dat voor mij veel te druk is, dus dat ik thuis blijf. Om te zorgen dat onze relatie zakelijk blijft, meld ik maar niet dat ik een grote afkeer heb van de monarchie.
Vandaag weer mijn wekelijkse afspraak. Vraagt ze wat ik op Koningsdag heb gedaan. WTF! Dat heb ik je vorige week al gezegd! Dus zeg ik nogmaals dat dat voor mij veel te druk is en dat ik ben thuis gebleven*. Of dat nog niet genoeg is, vraagt ze of ik zaterdag op de televisie naar de Koninklijke familie in Apeldoorn heb gekeken. Je verzint het niet! Mijn antwoord was dat ik niet zo veel met de Koning heb. Dit was eigenlijk een leugen, want ik heb heel veel met de Koning – echter in uitermate negatieve zin.
Nu vind ik het bij de kapper al onnodig dat aan mij wordt gevraagd hoe mijn weekend is of wat ik de dag daarna ga doen. Bij een fysiotherapeut vind ik dit al helemaal onnodig. Ik wil dat mijn spieren kapot worden gekneed, zodat ze er weer tegenaan kunnen. Wanneer de reden is om mensen op deze manier op hun gemak te stellen, zeg ik – don’t do that!