Het zal niemand verbazen dat ik op BIJ1 heb gestemd. Om precies te zijn, op de nummer drie. Dit heeft twee redenen. Dat ik op de hoogste vrouw stem, die niet de lijsttrekker is. De belangrijkste reden is echter dat ik de pas eenentwintigjarige Rebekka Timmer ontzettend waardeer voor haar dossierkennis, haar debatkwaliteiten en haar overall talent. Misschien komt ze niet de Kamer in, maar eenentwintig! Daar zijn we gelukkig (hopelijk) nog lang niet van af!

Terug naar BIJ1 an sich. Waarom heb ik eigenlijk op die club gestemd of nog erger, waarom ben ik lid?! 😱 Samengevat, omdat het de enige linksprogressieve partij is die op geen enkel (voor mij belangrijk) punt concessies doet.  Die geen valse tegenstellingen schept, die niet voor electoraal gewin bepaalde punten (lees mensen) naar de achtergrond manoeuvreert, en op een intersectionele manier laat zien dat de verschillende vormen van onderdrukking niet op zichzelf staan.

Vele verstandige mensen vallen over Zwarte Piet heen en terecht. Maar over de figuur Sinterklaas en het feest an sich hoor je op dit moment weinig mensen. Persoonlijk vind ik Sinterklaas even verwerpelijk als Zwarte Piet. Als steenrijke bisschop is hij niet echt populair in mijn idealistische gedachtegoed. Laat ik even wat op een rijtje zetten:

• Sinterklaas staat symbool voor de Rooms-katholieke Kerk. Een instituut die eeuwenlang hele volksstammen heeft onderdrukt en nog steeds onderdrukt. Politiek, economisch, spiritueel, sociaal en seksueel.
• Sinterklaas staat symbool voor een hiërarchische patriarchale samenleving. Een oude alwetende verheven man waar naar geluisterd moet worden, want anders… Voor veel kinderen een angstige introductie in deze wereld van hiërarchie en macht.
• Sinterklaas staat symbool voor het kapitalisme, de consumptiemaatschappij en de weggooimaatschappij. Dit geldt uiteraard voor het hele feest, maar ook for the man himself.

De zwartepietendiscussie is dit jaar meer dan ooit losgebarsten. Voorgaande jaren heb ik me altijd fel met deze discussie ingelaten, maar eind vorig jaar heb ik me maar neergelegd bij het uitzichtloze karakter ervan. En ja, het karakter Zwarte Piet is een relikwie uit een tijd dat zwarte en minder zwarte mensen als handelswaar dienden van imperialistisch Nederland. Die mening heb ik nog steeds, maar daar wil ik het niet eens over hebben.

Want waar ik echt geschokt over ben dit jaar is niet eens de inhoud van de discussie, want die is me ondertussen wel bekend, nee ik ben geschokt over de heftigheid en vooral de smakeloosheid van de discussie. Ik heb zelden zoveel nationalistische onderbuikgevoelens zien bovendrijven. Vaak genoeg verpakt met chauvinistisch cadeaupapier, maar wie goed alle commentaren, reacties, tweets en Facebookberichten af gaat kan niet ontsnappen aan een stroom van xenofobisch kleinburgerlijke uitlatingen. En in die vieze stroom drijven ontelbare harde stukjes racisme. Zo erg zelfs, dat de critici van Zwarte Piet Zwarte Piet niet eens meer nodig hebben voor hun gelijk. Daarnaast wordt er op meerdere plekken op het vaderlandse internet een angstklimaat gecreëerd al moet het Sinterklaasfeest vandaag nog verdwijnen. Wat natuurlijk de grootste lariekoek is.