Ik had mezelf eerst voorgenomen om een uitgebreide analyse van de Tweede Kamerverkiezingen te schrijven. Hier ben ik op terug gekomen. Jullie moeten het met deze relatief korte analyse doen. Ik wil even helemaal klaar zijn met de verkiezingen. Vooral de voorgekookte formats van de traditionele media en het negeren van BIJ1 door andere partijen, hebben mij niet goed gedaan. Het is tijd om vooruit te kijken, maar wel dus na deze analyse.

Een zetel voor BIJ1

Uiteraard ben ik heel blij met die ene zetel voor Sylvana Simons, maar ik had wel gehoopt op twee of drie zetels. Maar wees niet getreurd! Nieuwe linkse partijen groeien altijd geleidelijk aan. Omdat het partijen zijn met een visie, en niet de onderbuik bedienen en met de waan van de dag meegaan. De Partij voor de Dieren bijvoorbeeld heeft er ook twee verkiezingen over gedaan om de Kamer binnen de komen en zijn drie verkiezingen op twee zetels blijven steken. De SP hebben er maar liefst zes (!) verkiezingen over gedaan om hun eerste twee zetels te bemachtigen. Reken dus op meer BIJ1! Te beginnen over een jaar tijdens de gemeenteraadsverkiezingen. In Amsterdam verwacht ik in ieder geval drie zetels, in Rotterdam twee en in Utrecht moet (met een paar extra stemmen er bij) ook een zetel mogelijk zijn. Dit gaat er voor zorgen dat BIJ1 zich steeds beter kan gaan profileren.

Het zal niemand verbazen dat ik op BIJ1 heb gestemd. Om precies te zijn, op de nummer drie. Dit heeft twee redenen. Dat ik op de hoogste vrouw stem, die niet de lijsttrekker is. De belangrijkste reden is echter dat ik de pas eenentwintigjarige Rebekka Timmer ontzettend waardeer voor haar dossierkennis, haar debatkwaliteiten en haar overall talent. Misschien komt ze niet de Kamer in, maar eenentwintig! Daar zijn we gelukkig (hopelijk) nog lang niet van af!

Terug naar BIJ1 an sich. Waarom heb ik eigenlijk op die club gestemd of nog erger, waarom ben ik lid?! 😱 Samengevat, omdat het de enige linksprogressieve partij is die op geen enkel (voor mij belangrijk) punt concessies doet.  Die geen valse tegenstellingen schept, die niet voor electoraal gewin bepaalde punten (lees mensen) naar de achtergrond manoeuvreert, en op een intersectionele manier laat zien dat de verschillende vormen van onderdrukking niet op zichzelf staan.

Dat BIJ1 constant verkeerd wordt geframed is geen nieuw verschijnsel. Dit gebeurt echter vooral op rechts. Op links gaan echter ook enkele frames over BIJ1 rond, die eenvoudig ontkracht kunnen worden. De eerste frame had ik al in een draadje op social media ontkracht, dus laat ik daar mee aftrappen.

Is de kans dat mijn stem op BIJ1 verloren gaat niet groot?

Als eerste over het frame dat een stem op BIJ1 een weggegooide stem is als ze niet in de Kamer komen (waar we niet van uit gaan). Want dan gaat je stem naar een andere partij. Dit kan echter ook als je op een gevestigde partij stemt.

Stel je voor dat je voor één zetel 75.000 stemmen nodig hebt (kiesdeler), dan betekent dat ook dat je voor twee zetels 150.000 nodig hebt (restzetels aside). Heeft die partij echter 200.000 stemmen, dan betekent dat er 50.000 zijn weggegooid.

De journalistiek, de media, de pers, of hoe je het ook wil noemen wordt wel eens de 'vierde macht' genoemd. Dit omdat in de doctrine van de trias politica de journalistiek de eerste (wetgevende), tweede (uitvoerende) en derde (rechterlijke) macht zou controleren. Maar dit is allemaal een mythe.

De drie machten legitimeren elkaars bestaansrecht, faciliteren elkaar en hebben elkaar onvoorwaardelijk lief. Officieel controleren ze elkaar wel, maar dat doen ze alleen om elkaar in evenwicht te houden, zodat de stabiliteit van de staat niet in gevaar komt. In feite is de trias politica de Heilige drie-eenheid van de staat, althans de moderne staat. Dat de zogenaamde vierde macht, de journalistiek, de overige machten zou controleren is een nobel streven, maar suggereert alleen maar dat de journalistiek onderdeel is van dit staatsapparaat. En voor een groot deel van de journalistiek, vooral de mainstream-media is dit inderdaad het geval. De Nederlandse berichtgeving rondom de protesten en acties tegen de G20 afgelopen week in Hamburg bevestigde dit nog eens dubbel en dwars.

De eeuwige wederkeer van het anarchisme:

“Provo’s, krakers, punkers – het zijn vervlogen tijden. Het anarchisme lijkt al sinds het einde van de jaren tachtig morsdood. Maar wie goed kijkt, ziet overal nieuwe vormen van anarchisme opkomen. Op internet én daarbuiten. Kunnen deze nieuwe anarchistische bewegingen tezamen een vuist maken tegen de gevestigde orde?”

Goed dat de Correspondent aandacht geeft aan het anarchisme. Wat mij betreft is dit nog maar een begin. Wel wil ik enkele opmerkingen maken.

Traditioneel anarchisten:

Ik denk dat 2000 in Nederland te weinig is. Probleem in Nederland is dat de anarchisten slecht zijn georganiseerd. Het heeft helaas ook te veel aan de krakersscene gehangen en door die (onterechte) associatie is in Nederland het anarchisme voor een belangrijk deel niet verder gekomen dan het krakersmilieu. Ik zeg voor een belangrijk deel, want er zijn wel degelijk veel anarchisten buiten dit milieu, maar die zijn dus slecht georganiseerd. Wel zijn er in Nederland veel actiegroepen die zich in naam misschien niet anarchistisch noemen, maar in de praktijk dat wel zijn. Buiten Nederland is het anarchisme trouwens veel groter, zoals in Spanje, de VS, Brazilië, Mexico (Zapatista) en Italië, en nog wat landen. Tot slot zijn er nu nog steeds veel anarchistische intellectuelen. Het artikel noemt Graeber, maar ook Chomsky is een anarchist. Om maar even een bekende naam te noemen.

Ik neem mezelf serieus als republikein. Zie daar de reden waarom ik op 30 april naar Amsterdam ben gegaan om te demonstreren. Burgemeester Van der Laan had enkele plekjes aangewezen waar de republikeinen zowaar hun ongenoegen mochten uiten. Ga vooral niet ergens anders demonstreren, laat staan op de Dam, de nucleus van de oranje-verering, was het advies van de burgervader. Een, volgens eigen zeggen republikeinse burgemeester die zijn mede-republikeinen die alsnog van plan waren om buiten zijn lijntjes hun mening te geven, neerzette als zogenaamde ‘eenzame gekken’. Het Waterlooplein was door de drie republikeinse organisaties aangewezen als een van deze plekken waar dan maar hun demonstratie moest plaatsvinden.

Laat ik daar dan maar in ieder geval heen gaan, was mijn gedachte. Op Facebook was er een evenement voor aangemaakt. Hier hadden meer dan 1100 mensen aangegeven dat ze zullen komen. Natuurlijk weet ik dat zulke cijfers maar een indicatie zijn en dat er eigenlijk altijd een stuk minder mensen komen. Desalniettemin was het nieuws over de demonstratie ook in de mainstreammedia terecht gekomen en schat ik in dat veel republikeinen helemaal niet op Facebook zitten (ja die zijn er gelukkig nog genoeg). Dus was een beetje opportunisme over de opkomst geen luxe. Oh wat had ik het fout…

Vijftig mensen waren er totaal denk ik, aangevuld met een hoog percentage journalisten en fotografen. Ja er waren standjes van het Nieuw Republikeins Genootschap, Hetis2013 en het mij nog niet eerder bekende Pro Republica, en nog een mobiel informatiebord over de link tussen pappa Zorreguieta en Videla. Op het podium werd muziek gemaakt en werden er wat losse toespraken gehouden. Achterin was er nog een aparte plek om op wat modernere muziek te dansen. Leuk georganiseerd, maar wel met in het achterhoofd dat het druk ging worden. Nee dus. Het was een aanfluiting! Niet voor de organisatie, maar voor de laffe thuisgebleven (of op een willekeurige vrijmarkt gebleven) zelfbenoemde republikeinen. Het resultaat was dat overal in de media het Waterlooplein te boek staat als het Waterloo van het Nederlands republikeinse gedachtegoed. Alleen Joanna (Hetis2013) en Hans Maessen (Nieuw Republikeins Genootschap) waren zo moedig om naar de Dam te gaan met als resultaat dat ze op schandelijke wijze werden opgepakt. Als ze dit niet hadden gedaan waren de republikeinen al helemaal het lachertje geworden van 30 april 2013.

Of is demonstreren dan definitief iets van het verleden? Dat zal geen probleem zijn wanneer er iets gelijkaardigs of beters voor in de plaats was gekomen, maar niets van dat alles. Het is blijkbaar vervangen door het like-klik-activisme. Nou gefeliciteerd beste medemens. Vanuit je luie stoel dingen liken, delen en petities ondertekenen. Ook al heeft dat laatste, mits professioneel opgezet nog het meeste zin. Ja en ik doe er aan mee. Maar mensen, jullie moeten er wel een vervolg aan geven, anders heeft al dat gelike maar één functie: je ego orgastisch verwennen met een wat-ben-ik-goed-voor-deze-fucking-wereld-gevoel!

Door al die teleurstellingen in mijn falende republikeinse medemens zal je toch bijna vergeten waar het allemaal om gaat. En dat is de waanzin van een monarchie. Ik ga nu echter niet een betoog houden over het waarom. Ik ben even klaar met de hele discussie en de laatste tijd heb ik via Twitter genoeg links rondgestrooid met argumenten tegen de monarchie. Ooit, als de nieuwigheid van de nieuwe koning er af is, zal ik een mooi betoog houden.

Om nog even terug te komen op 30 april. Na twee à drie uur mijn beste republikeinse beentje voor gezet te hebben, leek het me een (achteraf waanzinnig slecht) goed idee om via de stad naar de Jordaan te lopen. Een hel was het! Al die oranjehysterie op de Dam overtuigde me alleen maar meer van mijn gelijk. Verder lopend werd het er niet beter op. Wat is dat toch met mensen dat ze zo graag als blinde vissen een fuik in willen worden gedreven. Ik was blij met de uitvinding van de deodorant, waardoor deze tocht door de oranjehel nog een beetje draagbaar was. Wat was ik blij dat ik weer thuis was en wat had ik spijt van deze verloren dag.

De republikeinen in Nederland dienen veel beter georganiseerd te worden. Ik roep de drie organisaties op om te fuseren. Maar dat is maar een begin. Gelukkig is de urgentie er even af, zodat het republikeinse tegengeluid rustig beter en krachtiger georganiseerd kan worden. Daar is echter meer voor nodig dan een luie achterban!

Tot slot nog een bericht aan Van der Laan. Die eenzame gekken van u, die zaten gewoon eenzaam achter hun computer samenzweringstheorieën te ventileren. Die komen echt niet uit hun, met aluminium beklede grot vandaan. De volgende keer dus beter op uw woorden, alsmede uw daden passen.

Foto rechtsboven: In 1980 ging het er misschien hard aan toe, maar men ging nog wel ergens voor.