Ik had mezelf eerst voorgenomen om een uitgebreide analyse van de Tweede Kamerverkiezingen te schrijven. Hier ben ik op terug gekomen. Jullie moeten het met deze relatief korte analyse doen. Ik wil even helemaal klaar zijn met de verkiezingen. Vooral de voorgekookte formats van de traditionele media en het negeren van BIJ1 door andere partijen, hebben mij niet goed gedaan. Het is tijd om vooruit te kijken, maar wel dus na deze analyse.

Een zetel voor BIJ1

Uiteraard ben ik heel blij met die ene zetel voor Sylvana Simons, maar ik had wel gehoopt op twee of drie zetels. Maar wees niet getreurd! Nieuwe linkse partijen groeien altijd geleidelijk aan. Omdat het partijen zijn met een visie, en niet de onderbuik bedienen en met de waan van de dag meegaan. De Partij voor de Dieren bijvoorbeeld heeft er ook twee verkiezingen over gedaan om de Kamer binnen de komen en zijn drie verkiezingen op twee zetels blijven steken. De SP hebben er maar liefst zes (!) verkiezingen over gedaan om hun eerste twee zetels te bemachtigen. Reken dus op meer BIJ1! Te beginnen over een jaar tijdens de gemeenteraadsverkiezingen. In Amsterdam verwacht ik in ieder geval drie zetels, in Rotterdam twee en in Utrecht moet (met een paar extra stemmen er bij) ook een zetel mogelijk zijn. Dit gaat er voor zorgen dat BIJ1 zich steeds beter kan gaan profileren.

Het zal niemand verbazen dat ik op BIJ1 heb gestemd. Om precies te zijn, op de nummer drie. Dit heeft twee redenen. Dat ik op de hoogste vrouw stem, die niet de lijsttrekker is. De belangrijkste reden is echter dat ik de pas eenentwintigjarige Rebekka Timmer ontzettend waardeer voor haar dossierkennis, haar debatkwaliteiten en haar overall talent. Misschien komt ze niet de Kamer in, maar eenentwintig! Daar zijn we gelukkig (hopelijk) nog lang niet van af!

Terug naar BIJ1 an sich. Waarom heb ik eigenlijk op die club gestemd of nog erger, waarom ben ik lid?! 😱 Samengevat, omdat het de enige linksprogressieve partij is die op geen enkel (voor mij belangrijk) punt concessies doet.  Die geen valse tegenstellingen schept, die niet voor electoraal gewin bepaalde punten (lees mensen) naar de achtergrond manoeuvreert, en op een intersectionele manier laat zien dat de verschillende vormen van onderdrukking niet op zichzelf staan.

Donderdagavond 17 augustus vond in Amsterdam een geslaagde solidariteitsdemonstratie plaats i.v.m. de fascistische moord op Heather Heyer. Op de weblog van kameraad Peter Storm valt een verslag te lezen (ik ben die kameraad die over het knalvuurwerk klaagde), op de site van AFA vind je een fotoverslag en er volgen vast meer verslagen. In dit stuk ga ik echter kort uitweiden over een noodlottige samenloop van omstandigheden; dat de antifascistische demonstratie van donderdagavond op hetzelfde moment plaatsvond dan die afschuwelijke aanslag in Barcelona.

Op social media waren er berichten te lezen van mensen die het schandalig vonden dat de demonstratie in Amsterdam op hetzelfde moment plaats vond dan de aanslag in Barcelona. Dit kwam van rechterzijde, maar ook van gematigde zijde. Nu heb ik niet de pretentie om de spreekbuis van de demonstranten te zijn en reageer ik vrijwel nooit op geroeptoeter op social media, maar voor deze keer maak ik een uitzondering.

Er zijn drie redenen dat deze antifascistische demonstratie op dat moment gerechtvaardigd was:

Geachte meneer Van Raak,

Nu de dag van de troonsopvolging al weer een paar dagen achter ons ligt, moet ik u toch wat vertellen. Tot mijn verbijstering zag ik u de eed aan de nieuwe koning afleggen. Ik was geschokt toen u in de Nieuwe Kerk de woorden “Zo waarlijk helpe mij God almachtig” uitsprak. Liever had ik gehad dat u de woorden “Dat verklaar en beloof ik” had gebruikt. Dit door mijn geloof in de scheiding van kerk en staat. Waarschijnlijk had dit echter een persoonlijk motief, dus daar val ik u hier niet op aan. Ook omdat het in het niet valt bij de werkelijke reden waarom ik zo geschokt was. Namelijk dat u trouw zwoor aan een koning. Een koning! Een erfelijk, dus niet gekozen en daarom niet-democratisch staatshoofd. U, als volksvertegenwoordiger dient trouw te zweren aan de grondwet, het volk of in ieder geval aan die mensen die op u hebben gestemd. Aan mij dus, omdat ik op 12 september jl. een van uw 4.527 kiezers was.

Ik neem mezelf serieus als republikein. Zie daar de reden waarom ik op 30 april naar Amsterdam ben gegaan om te demonstreren. Burgemeester Van der Laan had enkele plekjes aangewezen waar de republikeinen zowaar hun ongenoegen mochten uiten. Ga vooral niet ergens anders demonstreren, laat staan op de Dam, de nucleus van de oranje-verering, was het advies van de burgervader. Een, volgens eigen zeggen republikeinse burgemeester die zijn mede-republikeinen die alsnog van plan waren om buiten zijn lijntjes hun mening te geven, neerzette als zogenaamde ‘eenzame gekken’. Het Waterlooplein was door de drie republikeinse organisaties aangewezen als een van deze plekken waar dan maar hun demonstratie moest plaatsvinden.

Laat ik daar dan maar in ieder geval heen gaan, was mijn gedachte. Op Facebook was er een evenement voor aangemaakt. Hier hadden meer dan 1100 mensen aangegeven dat ze zullen komen. Natuurlijk weet ik dat zulke cijfers maar een indicatie zijn en dat er eigenlijk altijd een stuk minder mensen komen. Desalniettemin was het nieuws over de demonstratie ook in de mainstreammedia terecht gekomen en schat ik in dat veel republikeinen helemaal niet op Facebook zitten (ja die zijn er gelukkig nog genoeg). Dus was een beetje opportunisme over de opkomst geen luxe. Oh wat had ik het fout…

Vijftig mensen waren er totaal denk ik, aangevuld met een hoog percentage journalisten en fotografen. Ja er waren standjes van het Nieuw Republikeins Genootschap, Hetis2013 en het mij nog niet eerder bekende Pro Republica, en nog een mobiel informatiebord over de link tussen pappa Zorreguieta en Videla. Op het podium werd muziek gemaakt en werden er wat losse toespraken gehouden. Achterin was er nog een aparte plek om op wat modernere muziek te dansen. Leuk georganiseerd, maar wel met in het achterhoofd dat het druk ging worden. Nee dus. Het was een aanfluiting! Niet voor de organisatie, maar voor de laffe thuisgebleven (of op een willekeurige vrijmarkt gebleven) zelfbenoemde republikeinen. Het resultaat was dat overal in de media het Waterlooplein te boek staat als het Waterloo van het Nederlands republikeinse gedachtegoed. Alleen Joanna (Hetis2013) en Hans Maessen (Nieuw Republikeins Genootschap) waren zo moedig om naar de Dam te gaan met als resultaat dat ze op schandelijke wijze werden opgepakt. Als ze dit niet hadden gedaan waren de republikeinen al helemaal het lachertje geworden van 30 april 2013.

Of is demonstreren dan definitief iets van het verleden? Dat zal geen probleem zijn wanneer er iets gelijkaardigs of beters voor in de plaats was gekomen, maar niets van dat alles. Het is blijkbaar vervangen door het like-klik-activisme. Nou gefeliciteerd beste medemens. Vanuit je luie stoel dingen liken, delen en petities ondertekenen. Ook al heeft dat laatste, mits professioneel opgezet nog het meeste zin. Ja en ik doe er aan mee. Maar mensen, jullie moeten er wel een vervolg aan geven, anders heeft al dat gelike maar één functie: je ego orgastisch verwennen met een wat-ben-ik-goed-voor-deze-fucking-wereld-gevoel!

Door al die teleurstellingen in mijn falende republikeinse medemens zal je toch bijna vergeten waar het allemaal om gaat. En dat is de waanzin van een monarchie. Ik ga nu echter niet een betoog houden over het waarom. Ik ben even klaar met de hele discussie en de laatste tijd heb ik via Twitter genoeg links rondgestrooid met argumenten tegen de monarchie. Ooit, als de nieuwigheid van de nieuwe koning er af is, zal ik een mooi betoog houden.

Om nog even terug te komen op 30 april. Na twee à drie uur mijn beste republikeinse beentje voor gezet te hebben, leek het me een (achteraf waanzinnig slecht) goed idee om via de stad naar de Jordaan te lopen. Een hel was het! Al die oranjehysterie op de Dam overtuigde me alleen maar meer van mijn gelijk. Verder lopend werd het er niet beter op. Wat is dat toch met mensen dat ze zo graag als blinde vissen een fuik in willen worden gedreven. Ik was blij met de uitvinding van de deodorant, waardoor deze tocht door de oranjehel nog een beetje draagbaar was. Wat was ik blij dat ik weer thuis was en wat had ik spijt van deze verloren dag.

De republikeinen in Nederland dienen veel beter georganiseerd te worden. Ik roep de drie organisaties op om te fuseren. Maar dat is maar een begin. Gelukkig is de urgentie er even af, zodat het republikeinse tegengeluid rustig beter en krachtiger georganiseerd kan worden. Daar is echter meer voor nodig dan een luie achterban!

Tot slot nog een bericht aan Van der Laan. Die eenzame gekken van u, die zaten gewoon eenzaam achter hun computer samenzweringstheorieën te ventileren. Die komen echt niet uit hun, met aluminium beklede grot vandaan. De volgende keer dus beter op uw woorden, alsmede uw daden passen.

Foto rechtsboven: In 1980 ging het er misschien hard aan toe, maar men ging nog wel ergens voor.