Koerden hebben recht op onafhankelijkheid

Newroz (het Perzisch nieuwjaar) (bron: Wikimedia, maker: Kurdistan4all) (CC-BY-SA)

Natuurlijk hebben de Koerden recht op onafhankelijkheid. Wie zijn wij om een ander volk hun recht op zelfbeschikking te ontzeggen? Waarom de Koerden, die met rond de 35 miljoen zielen, toch ruim twee keer groter in aantal zijn dan de Nederlanders, niet een eigen land en de Nederlanders wel? Of de Letten, of de Luxemburgers, of de San Marinezen? Vooral als je de oude Koerdische cultuur, de geschiedenis, de taal en de geografische ligging van Koerdistan er bij optelt, kan je maar tot één conclusie komen. De Koerden hebben recht op een onafhankelijke en soevereine staat.

Elk volk heeft recht op zelfbeschikking. Dit recht op zelfbeschikking is een collectief recht. Dit staat echter vaak haaks op het recht op soevereiniteit en die van territoriale integriteit. In andere woorden het soevereine Turkije, Syrië, Iran en Irak staan een onafhankelijk Koerdistan in de weg. Een vaak gehoord argument is ook dat wanneer een volk onafhankelijk wil worden, zo'n onafhankelijkheid een precedent oplevert. Andere volken zullen ook hun onafhankelijkheid gaan opeisen, al dan niet met behulp van geweld. Maar is dat zo? Ik heb er nog geen overtuigend bewijs voor gevonden. Een ander argument is dat dit het internationaal of regionaal machtsevenwicht zal doen laten wankelen. Is dat erg?

Door het lot in eigen hand te nemen kunnen Koerden hun identiteit en cultuur behouden. Koerden zijn en worden nog steeds onderdrukt. Politiek en cultureel. Overheden in Turkije, Syrië, Iran en Irak hebben in het verleden de mensenrechten regelmatig geschonden, en volgens mensenrechtenorganisaties gebeurt dit nog steeds. Maar laten we niet vergeten dat bepaalde Koerdische militante groeperingen, zoals de TAK, bekend staan om hun gebruik van terreur en andere vormen van geweld. Hebben de Koerden daarmee het recht op onafhankelijkheid verspeeld? Nee, natuurlijk niet. Want hoe verwerpelijk dat geweld ook is, die militante groeperingen staan niet synoniem voor de Koerdische bevolking.

Koerdistan als geheel is nooit onafhankelijk geweest, maar delen ervan wel. Zo zijn er in een ver verleden Koerdische vorstendommen geweest, lag er na de Eerste Wereldoorlog kort een heus onafhankelijk (deel van) Koerdistan op de tekentafel en bestond er kort na de Tweede Wereldoorlog eventjes een Koerdische republiek in het huidige Iran. Tegenwoordig is Iraaks Koerdistan vergaand autonoom en kent Syrisch Koerdistan, als gevolg van de Syrische burgeroorlog ook al een tijdje zelfbestuur. Probleem bij een verenigd Koerdistan is wel dat de Koerden erg verschillend zijn. Wat betreft verschillende stammen, streektalen, politieke ideologieën en religie. En dan ook nog de verschillen tussen Turkse, Iraakse, Iraanse en Syrische Koerden. Toch beschouwen de Koerden zichzelf wel als een eenheid, en mijns inziens zijn het de Koerden die dat ook mogen bepalen. Hoe moeilijk het vormen van een nationale eenheid ook zal worden, als de Koerden dit serieus willen, dan is het aan de internationale gemeenschap om ze daar mee te helpen, niet om ze daarin te dwarsbomen.

Foto: Newroz (het Perzisch nieuwjaar) wordt door Koerden op een eigen, uitbundige manier gevierd. (bron: Wikimedia, maker: Kurdistan4all) (CC-BY-SA)