Het is je vast niet ontgaan, maar Sander Schimmelpenninck (1984), de sympathiek ogende hoofdredacteur van het kapitalisten likkende blaadje Quote, schreef een column in de Volkskrant over GeenStijl. Gebracht als een felle aanval op deze extreemroze rioolsite, is het voor de goed oplettende lezer juist een ode aan de haatentertainment. Om deze duiding verder kracht bij te zetten, ga ik het schrijfsel van de nieuwe Jort voor jullie vakkundig ontleden.

“Een echte reaguurder was ik nooit, maar sinds mijn studententijd beschouw ik mijzelf als overtuigd fan van GeenStijl.”

Graaf Schimmelpenninck heeft zich dus welwillend laten vermaken en beïnvloeden door een alsmaar doorrazende diarreestorm aan getreiter, haatzaaien, hoaxes en andere rechtse propaganda. Grote kans dat zijn vriendjes ook regelmatig op deze plaats van delict waren te vinden en je kunt er gif op innemen dat deze haatdrek welkome conversatiestarters waren.

“De roze rebellensite … Linkse naïviteit en politieke hypocrisie …”

Wat een rechtse website in een rechtse maatschappij rebels maakt, is mij een raadsel. Vooral ook omdat GeenStijl uitblinkt in kleinburgerlijkheid. Het klopt dat de politiek vaak hypocriet is. Het is echter naïef om te denken dat links naïever is dan rechts. Naïviteit en hypocrisie komt bij alle politieke smaakjes voor. Ja ook onder links, bijvoorbeeld bij de PvdA, die onder Kok dacht dat het omarmen van het rechtse neoliberalisme de weg voorwaarts voor links moest zijn. Onder rechts is de hypocrisie en naïviteit altijd groter geweest. Noem bijvoorbeeld de al jarenlange toppositie van de VVD op de Politieke integriteitsindex, het hypocriete drugsgebruik onder orthodox-christelijke jongeren, het naïeve marktdenken van de meeste rechtse partijen, het hypocriete mensonterende asielbeleid van het CDA, en (last, but not least) de naïeve klimaatontkenners van de PVV en de FvD.

Kom ik vorige week bij de fysio. Vraagt ze wat ik op Koningsdag ga doen. Ik antwoord dat dat voor mij veel te druk is, dus dat ik thuis blijf. Om te zorgen dat onze relatie zakelijk blijft, meld ik maar niet dat ik een grote afkeer heb van de monarchie.

Vandaag weer mijn wekelijkse afspraak. Vraagt ze wat ik op Koningsdag heb gedaan. WTF! Dat heb ik je vorige week al gezegd! Dus zeg ik nogmaals dat dat voor mij veel te druk is en dat ik ben thuis gebleven^*. Of dat nog niet genoeg is, vraagt ze of ik zaterdag op de televisie naar de Koninklijke familie in Apeldoorn heb gekeken. Je verzint het niet! Mijn antwoord was dat ik niet zo veel met de Koning heb. Dit was eigenlijk een leugen, want ik heb heel veel met de Koning – echter in uitermate negatieve zin.

Nu vind ik het bij de kapper al onnodig dat aan mij wordt gevraagd hoe mijn weekend is of wat ik de dag daarna ga doen. Bij een fysiotherapeut vind ik dit al helemaal onnodig. Ik wil dat mijn spieren kapot worden gekneed, zodat ze er weer tegenaan kunnen. Wanneer de reden is om mensen op deze manier op hun gemak te stellen, zeg ik – don’t do that!

Het internet wordt gedomineerd door perverse ondernemingen zoals Facebook, Google, Amazon, Netflix, Twitter en Microsoft. Wat veel mensen misschien niet beseffen is dat big data, ook jouw data, de nieuwe olie is; zo hoog is de opbrengst en dus het belang voor het hedendaagse kapitalisme. De genoemde ondernemingen moeten dan ook helemaal niet gezien worden als aardige gratis internetdiensten, maar als winstgewesten voor data, immens veel big data. En de opbrengst gaat uiteraard ouderwets en vertrouwt naar de door ons zo verafschuwde topkapitalisten. Ga er maar van uit dat met elke byte die je aan deze corporate datasilo's toevertrouwt een cis-man in een maatpak rijker wordt. En dan heb ik het nog niet eens over de alsmaar groeiende afluisterfetisj van staten gehad. Want veilig zijn deze kapitalistische speeltjes nu ook weer niet. Het stelt mij dan ook meer dan teleur dat antikapitalisten (en andere critici van het kapitalisme) amper gebruik maken van niet-kapitalistische internet-alternatieven.

Fysiek en mentaal overleven in deze kapitalistische wereld is voor velen onder ons in meer en mindere mate een worsteling. Antikapitalisten of mensen die het kapitalisme van zijn scherpste randjes willen ontdoen (je kent ze wel; reformisten) willen wel alternatieven omarmen, maar vaak is dit niet mogelijk omdat die alternatieven duurder of moeilijk verkrijgbaar zijn. Iedereen moet voor zichzelf bepalen wat mogelijk en gewenst is; daar ga ik niet over. Toch zijn er voor de hierboven genoemde internetdiensten wel degelijk goede alternatieven voorhanden en ik verklap het al vast; het kost je niks. Veel computerprogrammeurs en internetactivisten werken met veel passie samen om het internet weer terug te geven aan de mensen, omdat de grote internetreuzen het internet hebben gemonopoliseerd en gecentraliseerd.

Donderdagavond 17 augustus vond in Amsterdam een geslaagde solidariteitsdemonstratie plaats i.v.m. de fascistische moord op Heather Heyer. Op de weblog van kameraad Peter Storm valt een verslag te lezen (ik ben die kameraad die over het knalvuurwerk klaagde), op de site van AFA vind je een fotoverslag en er volgen vast meer verslagen. In dit stuk ga ik echter kort uitweiden over een noodlottige samenloop van omstandigheden; dat de antifascistische demonstratie van donderdagavond op hetzelfde moment plaatsvond dan die afschuwelijke aanslag in Barcelona.

Op social media waren er berichten te lezen van mensen die het schandalig vonden dat de demonstratie in Amsterdam op hetzelfde moment plaats vond dan de aanslag in Barcelona. Dit kwam van rechterzijde, maar ook van gematigde zijde. Nu heb ik niet de pretentie om de spreekbuis van de demonstranten te zijn en reageer ik vrijwel nooit op geroeptoeter op social media, maar voor deze keer maak ik een uitzondering.

Er zijn drie redenen dat deze antifascistische demonstratie op dat moment gerechtvaardigd was:

De journalistiek, de media, de pers, of hoe je het ook wil noemen wordt wel eens de 'vierde macht' genoemd. Dit omdat in de doctrine van de trias politica de journalistiek de eerste (wetgevende), tweede (uitvoerende) en derde (rechterlijke) macht zou controleren. Maar dit is allemaal een mythe.

De drie machten legitimeren elkaars bestaansrecht, faciliteren elkaar en hebben elkaar onvoorwaardelijk lief. Officieel controleren ze elkaar wel, maar dat doen ze alleen om elkaar in evenwicht te houden, zodat de stabiliteit van de staat niet in gevaar komt. In feite is de trias politica de Heilige drie-eenheid van de staat, althans de moderne staat. Dat de zogenaamde vierde macht, de journalistiek, de overige machten zou controleren is een nobel streven, maar suggereert alleen maar dat de journalistiek onderdeel is van dit staatsapparaat. En voor een groot deel van de journalistiek, vooral de mainstream-media is dit inderdaad het geval. De Nederlandse berichtgeving rondom de protesten en acties tegen de G20 afgelopen week in Hamburg bevestigde dit nog eens dubbel en dwars.

[Opmerking 21 februari 2021: Ondertussen ben ik actief lid van de politieke partij BIJ1. Dit botst deels met de onderstaande tekst. Echter ben ik nu nog meer van mening dat er op meerdere fronten gestreden moet worden. Er is in mijn leven nog nooit een landelijke partij geweest die zo dicht bij mijn idealen staat en alleen al het bestaan van BIJ1 zorgt ervoor dat deze idealen een platform krijgen. Ik beschouw mezelf daarom nog steeds als anarchist, maar beschouw het ontmantelen van de staat niet als een van de eerste prioriteiten.]

Mogen anarchisten wel of niet stemmen? Deze discussie komt bij elke verkiezing weer terug en ook al ga ik een discussie meestal niet uit de weg, toch is deze vrij nutteloos.

Zoals hopelijk veel lezers weten kent het anarchisme geen dogma's. Helaas zijn er wel anarchisten die dogmatisch denken en ik adviseer daarom elke anarchist om zich niet in permanente waarheden vast te bijten. Uiteraard kent het anarchisme als ideologie wel zijn hoofdkenmerken, want anders is het geen ideologie. Dat het anarchisme open staat voor meerdere interpretaties blijkt ook uit het gegeven dat er zoveel verschillende smaken anarchisme bestaan. Ik kijk dan ook altijd even de andere kant op wanneer er weer eens een stammenstrijd losbarst. Dit geldt trouwens uitdrukkelijk niet voor rechtse, zich anarchist noemende personen. Anarchokapitalisme en nationaal-anarchisme zijn geen, ik herhaal geen typen anarchisme. Ze voldoen niet aan enkele essentiële hoofdkenmerken; antikapitalistisch, antinationalistisch en antifascistisch. Wanneer deze valse anarchisten mot hebben met (valide) anarchisten, is dit dus geen stammenstrijd.

Antiparlementarisme

Maar ik had het over de vraag of anarchisten mogen stemmen. Laat ik mij beperken tot de Nederlandse (of gelijksoortige) situatie. Of je wel of niet stemt in bijvoorbeeld de Verenigde Staten is een compleet andere discussie, omdat mijns inziens de Amerikaanse democratie, vooral die op federaal niveau, van een nog slechtere kwaliteit is dan de Nederlandse.

De PvdA is in verkiezingsstemming. Dat is goed te merken in links Nederland. Plotseling zijn ze aanwezig op demonstraties tegen racisme, tegen Trump en voor vluchtelingen. Woensdag 1 februari hadden ze er zelf één georganiseerd; 'Holland Against Hate' op het Malieveld in Den Haag. Eerst leek het erop dat niemand mocht weten dat zij er achter zaten, maar een korte blik op de organisatie was genoeg. Eerst gingen ze mensen een beetje warm maken met het plan om voor de VS-ambassade te gaan demonstreren, maar uiteindelijk werd het een 'gezellige' manifestatie op het Malieveld.

Toen de dag steeds dichterbij kwam, werd het steeds duidelijker dat we hier te maken hadden met een verkapte verkiezingsstunt van de PvdA. Met als dieptepunt dat PvdA-minister Bussemaker uitgebreid haar zegje op het podium mocht doen. Daarnaast was er een debat tussen leden van de PvdA, GroenLinks en de SP (daar ga ik het een andere keer over hebben). Op de Facebook-pagina van het evenement werd geen ruimte gegeven voor alternatieve linkse geluiden. Mensen die kritiek uitten op de PvdA-stank werden zonder pardon geblokkeerd. Zo had ik een poll geplaatst met de vraag of Bussemaker mag komen spreken. Op het moment dat zo'n twintig mensen nee hadden gestemd en één ja, werd de poll verwijderd en werd ik geblokkeerd. Tot zo ver het all-inclusive-ideaal van deze carrièrepolitici.

Daar ligt hij dan, op mijn deurmat, mijn stembiljet. Mijn hele volwassen leven heb ik gestemd, maar op 6 april gaat het toch echt gebeuren. Voor het eerst ga ik niet stemmen, ook niet blanco. Ik heb het natuurlijk over het Oekraïne-referendum.

Laat ik beginnen om te zeggen dat dit referendum een succesvolle PR-campagne is van Jan Roos zijn rabiaatrechtse haatblogje GeenStijl en zijn fantasierijke kompaan Thierry Baudet. Chapeau! Dat gezegd hebbende wil ik natuurlijk niks te maken hebben met deze voor mij veel te rechtse populisten. Ook is dit referendum een leeg vat. Het gaat helemaal niet over Oekraïne, of over de ontevredenheid met een neoliberaal, technocratisch en  ondemocratische EU. Het referendum is juist een vehikel voor verwerpelijke nationalistische en hieraan gerelateerde xenofobische onderbuikgevoelens.

Wat de uitslag ook wordt, het gaat niets veranderen aan de relatie tussen de Europese Unie en Oekraïne. Het verdrag is toch al voor een groot deel in werking getreden en een nee uit Nederland, mits het kabinet de uitslag van dit raadgevend referendum respecteert, gaat hier niets aan veranderen. De initiatiefnemers hebben zelfs toegegeven dat zij liever een Nexit-referendum hadden gehad, een referendum over het vertrek van Nederland uit de Europese Unie. Het referendum is dus niets meer dan een symbool en mag wat mij betreft meteen weer de prullenbak in. Dit valt allemaal te verwachten van Roos en Baudet. Het is het aard van het beestje.

Het is weer feest in een belangrijk deel van het rechtse kamp. Ik heb het uiteraard over de gebeurtenissen in Keulen. Alles wordt uit de kast getrokken om te kunnen aantonen dat de daders vluchtelingen zijn, om zo alle vluchtelingen verdacht te maken. Dat waren ze natuurlijk al in de ogen van deze rechtse haatclowns, maar nu is het zogenaamde ultieme bewijs gevonden dat alle vluchtelingen en zelfs alle moslims, potentiële verkrachters zijn. Het meest schokkende is dat de discussie niet meer over de slachtoffers gaat of over wat er nu precies die nacht gebeurd is. Nee, het gaat maar over één ding, en dat is hoe kan een hele bevolkingsgroep zo snel mogelijk voor het spreekwoordelijke vuurpeloton gesleept worden. Iemand zei, en vergeef me dat ik niet meer weet wie, dat de slachtoffers twee keer misbruikt zijn, één keer tijdens de nieuwjaarsnacht en de dagen daarna door de racistische onderbuik. Ik kan en moet het hier volledig mee eens zijn.

En ik wil hier zelfs nog een derde aan toevoegen, de media. Zonder ook maar een greintje respect voor de slachtoffers en de vermeende bevolkingsgroep van de daders, zijn de media druk bezig om elke vorm van nuance de nek om te draaien. En niet alleen de alom bekende rabiaatrechtse rioolmedia, nee ook de zogenaamde 'kwaliteitsmedia' en natuurlijk de NOS. Die laatste wist zelfs een niet via het internet te traceren misdaadjournalist voor de camera te toveren, die met zijn eigen verzonnen theorie een podium kreeg. En of die 'theorie' nu wel of niet klopt, het is een gotspe dat de NOS bepaalde personen zonder gedegen achtergrondcheck als expert bestempeld.

De eeuwige wederkeer van het anarchisme:

“Provo’s, krakers, punkers – het zijn vervlogen tijden. Het anarchisme lijkt al sinds het einde van de jaren tachtig morsdood. Maar wie goed kijkt, ziet overal nieuwe vormen van anarchisme opkomen. Op internet én daarbuiten. Kunnen deze nieuwe anarchistische bewegingen tezamen een vuist maken tegen de gevestigde orde?”

Goed dat de Correspondent aandacht geeft aan het anarchisme. Wat mij betreft is dit nog maar een begin. Wel wil ik enkele opmerkingen maken.

Traditioneel anarchisten:

Ik denk dat 2000 in Nederland te weinig is. Probleem in Nederland is dat de anarchisten slecht zijn georganiseerd. Het heeft helaas ook te veel aan de krakersscene gehangen en door die (onterechte) associatie is in Nederland het anarchisme voor een belangrijk deel niet verder gekomen dan het krakersmilieu. Ik zeg voor een belangrijk deel, want er zijn wel degelijk veel anarchisten buiten dit milieu, maar die zijn dus slecht georganiseerd. Wel zijn er in Nederland veel actiegroepen die zich in naam misschien niet anarchistisch noemen, maar in de praktijk dat wel zijn. Buiten Nederland is het anarchisme trouwens veel groter, zoals in Spanje, de VS, Brazilië, Mexico (Zapatista) en Italië, en nog wat landen. Tot slot zijn er nu nog steeds veel anarchistische intellectuelen. Het artikel noemt Graeber, maar ook Chomsky is een anarchist. Om maar even een bekende naam te noemen.